حکایتی از ادبیات فاخر فارسى

گويند: روزي، زني كه يتيم دار بود به نزد قائم مقام، صاحب كتاب منشئآت و وزير محمد شاه آمد وگفت: زني هستم كه يتيم دارم و غذا براي فرزندان يتيم خويش مي‌خواهم. 

قائم مقام نام او را پرسيد و آن زن گفت: نامم «مرجمك» است.(مرجمك در ترکی به معني عدس است)

قائم مقام، قلم به دست گرفت و نگاشت:

انباردار! 

*ارزني آمد مرجمك نام، گندمگون، ماش فرستاديم، نخود آمد، برنجش دهيد كه برنج است.* 

به این معنی که : 

اگر  زنی گندم گون پیشَت آمد که نامش مرجمک بود ، خود سر نیامده بلکه ما فرستادیمش ، به او برنجدهید که در سختی و تنگ دستی است. 

همان گونه كه مي‌بينيد در اين عبارت از نام شش قلم ازحبوبات ( ارزن، مرجمک، گندم، ماش، نخود،برنج) استفاده شده و هریک در معنای ديگرى بکار رفته.

چقدر لذتبخش هست مطالعه و کاوش در ادبیات غنی  فارسی.